Ücretin Gelir Dağılımı İçindeki Payı

Fonksiyonel Gelir Dağılımı Açısından:

Gelir dağılımı, G.S.M.H. ‘nın ücret, kar, faiz ve rant gibi belli başlı dört gelir grubuna bölünmesi ya da dağılmasıdır. Buradaki gelir dağılımı kavramından kastedilen kişisel gelirdağılımı değil, fonksiyonel gelir dağılımıdır. Emeğin karşılığı olan ücretin Milli  Gelirden adil pay alması , toplumların sosyal adalet ve sosyal huzuru sağlamaları açısından önem arzetmektedir. Bu pay ücretler lehine ne kadar fazla olursa sosyal adalet ve huzurun tesisi de o kadar kolay sağlanacaktır.

Ücretlerin Milli Gelirdeki payının arzettiği önem, Konunun sendikalar tarafından sık sık ele alınmasına yol açmıştır. Bu itibarla sendikalar toplu sözleşme çalışmalarında bu hususu önemle dile  getirmektedirler.

Fonksiyonel gelir dağılımı konusunda Türkiye genelinde bilgi veren tek kaynak DİE tarafndan yapılan 1987 yılı Hanehalkı Gelir ve Tükelim Harcamaları Anketidir. Söz konusu ankete göre 1987 yılında toplam hanehalkı kullanılabilir gelirinin gelir türleri itibariyle oransal dağılımı ortaya çıkmıştır. Buna göre gelir türleri itibariyle Maaş, ücret ve yevmiye geliri % 24.07; Tarım geliri % 22,83; Ticaret geliri % 13.08; Hizmet geliri % 7.30; Tarım dışı üretim geliri % 8, 24 ; Gayrimenkul geliri % 11 , 84; menkul kıymet geliri % 1.82; Devletten özel teşebbüsten veya dış alemden tek taraflı transferler % 10,82 oranında tespit olunmuştur. (24)

1990 yılında DPT tarafından faktör gelirlerini fonksiyonel dağılımı itibariyle yapılan araştırmada da. DİE’nün 1987 yılında yapmış olduğu araştırmaya yakın sonuçlar elde edilmiştir. Anketin sonucuna göre ücret ve maaş gelirinin tüm faktör gelirleri içinde 1984 yılında % 20.2 lik paya sahipken 1989 yılında 27.4.lük paya ulaşmıştır. En fazla paya ise  47.5 luk oranla özel teşebbüs geliri (karı) ulaşmıştır. Gerek DİE,  gerekse DPT t.arafından yapılmış olan her iki araştırmada da  görülen ortak nokta ücret ve maaş gelirlerinin düşük düzeyde kalmasıdır.