GÜNCEL HABERLERHarcırah MevzuatıMALİYE MEVZUATI

İkinci Görev Verilen Memurlara Ödenecek Gündelik ve Yol Gideri

İKİNCİ GÖREV VERİLEN MEMURLARA ÖDENECEK GÜNDELİK VE YOL GİDERLERİ

Kendilerine ikinci görev verilen memurların, bu ikinci görevle ilgili olarak 6245 sayılı Harcırah Kanununun 14 üncü maddesine göre geçici bir görevle başka yere gönderilmeleri halinde, kendilerine yol gideri ve gündelik ödenecektir.

İkinci görev verilen memurlara, ikinci görev ile ilgili olarak memuriyet mahalli dışına geçici görevle gönderilmeleri durumunda 6245 sayılı Yasanın 14 üncü maddesine göre ödenecek harcırahın hesabında hangi göreve ait aylık derecesi esas alınacaktır?

6245 sayılı Yasanın 7 nci maddesine göre, harcırah verilmesinde memurun fiilen almakta olduğu aylık derecesi esas alınır. Ancak, kurumların 1-4 üncü derecelerindeki kadrolarında bulunanlardan kazanılmış hak aylık dereceleri daha düşük olanların işgal etmekte oldukları kadro dereceleri esas alınacaktır. Buna göre, ikinci görev nedeni ile memuriyet mahalli dışına geçici görevle gönderilen memurlara, 14 üncü maddeye göre ödenecek olan gündeliği için memurun fiilen almakta olduğu aylık derecesi esas alınacaktır.

657 sayılı Kanunun 88 inci maddesi uyarınca, memurlara bulundukları yer dışında ikinci görev verilebilir mi? Kanuna göre, Devlet memurlarına “esas görevlerinin yanında” ikinci görev verilebileceği belirtilmiş, ayrıca, belediyelerde ikinci görev verilebilecek memurların, bu görevleri “asıl görevlerinin bulunduğu” bucak, ilçe ve iller belediyelerinde yürütebilecekleri açıklanmış ve yine maddede sayılan bazı memurlara “asıl görevlerinin yanında” birtakım idari görevlerin verilebileceği hüküm altına alınmıştır. Memurlara memuriyet merkezlerinin bulunduğu yer dışında ikinci görev verilmesi, asıl görevin yerine getirilmemesi sonucunu doğurur ki, böyle bir sonucun 88 inci maddenin lafzına ve ruhuna uygun düşmeyeceği ortadadır.

Diğer taraftan vekalet görevinin karakteristik özelliği geçici olmasıdır. Oysa, ikinci görevde bu özelliği açık olarak göremeyiz.[1]

[1] USTA Osman, a.g.e. s.188