Yargı raporlarının dairelerde yargılanması sonunda düzenlenen ilamlarda çoğunluk görüşü yanında azınlık görüşünün de yer almasının gerekip gerekmediği hususundaki tereddüt.
Karar No : 4868/1
KONU
Yargı raporlarının dairelerde yargılanması sonunda düzenlenen ilamlarda çoğunluk görüşü yanında azınlık görüşünün de yer almasının gerekip gerekmediği hususundaki tereddüt.
İNCELEME
Yargı raporlarının dairelerde yargılanması sonunda düzenlenen ilamlarda çoğunluk görüşü yanında azınlık görüşünün de yer almasının gerekip gerekmediği hususunda Genel Kurulun 27.6.1994 tarih ve 4809/1 sayılı kararıyla oluşturulan komisyon tarafından hazırlanan rapor incelenerek gereği görüşüldü.
Yargı raporlarının dairelerde yargılanması sonunda düzenlenen ilamların, Sayıştay Denetçi ve Raportörlerinin Denetim ve Çalışma Usulleri Hakkında Yönetmelik hükümlerine uyulmak ve diğer yüksek yargı organlarındaki uygulamalar da gözönünde bulundurulmak suretiyle tutanaklara göre düzenlenmesi ve çoğunluk görüşü yanında azınlık görüşünün de ilamlarda yer alması hususundaki D.1.94-24 sayılı 1. Daire Başkanlığı yazısı üzerine konu Genel Kurulda görüşülmüş, ancak bu hususta bir karara varılmadan önce meselenin üyelerden kurulacak bir komisyon tarafından etraflıca araştırılması 27.6.1994 tarih ve 4809/1 sayılı Genel Kurul Kararı ile kabul edilmiştir.
Sözü edilen Genel Kurul Kararıyla teşkil edilen Komisyonun talebi üzerine konu hakkında önce Başkanlıkça bir Uzman Denetçiye ön inceleme raporu hazırlattırılmış, bilahare Komisyon da bu ön inceleme raporunu gözönünde bulundurarak kendi raporunu düzenlemiştir.
Ön inceleme raporunda, ilamlarda şimdiye kadar olduğu üzere azınlık görüşlerinin belirtilmesine lüzüm ve mahal bulunmadığı; Komisyon raporunda ise, ilamlarda çoğunluk görüşü yanında azınlık görüşünün de yer almasının uygun olacağı sonucuna varılmıştır.
Her iki raporda da ifade edildiği üzere, 832 sayılı Sayıştay Kanununda, daire ilamlarında azınlık görüşüne yer verilip verilmeyeceği hususuna açıklık getirecek herhangi bir hüküm bulunmamaktadır.
832 sayılı Kanunun 79’uncu maddesiyle atıfta bulunulan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu da azınlık görüşlerinin ilamlara dercini öngören bir hüküm ihtiva etmemektedir. Kaldı ki Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa anılan 79’uncu maddeyle yapılan atıf, kanun yollarına başvurma halleriyle sınırlı olup daire ilamlarının düzenlenme biçimiyle alakalı değildir.
Sayıştay Denetçi ve Raportörlerinin Denetim ve Çalışma Usulleri Hakkında Yönetmeliğin 62’nci maddesinde, “….. tutanaklara göre yazılan ve mahkeme kurulunca imzalanan ilam müsveddelerinden ….” bahsedilmekte ise de, bu ifadeden de azınlık görüşlerinin ilama derci gerektiği sonucunu çıkartmak mümkün değildir. Zira burada kastedilen, ilamda yer alan hususların tutanağa aykırı olmamasıdır.
Komisyon raporunda da belirtildiği üzere, diğer yargı kuruluşlarının karar ve ilamlarında azınlık görüşlerine yer verilmektedir. Ancak söz sonusu yargı kuruluşlarındaki uygulamaların ve bu uygulamalara mesnet teşkil eden mevzuat hükümlerinin, Sayıştay ilamlarının muhtevasını tespit bakımından bağlayıcı bir nitelik taşımadığı açıktır. Diğer yargı kuruluşlarındaki uygulamaların Sayıştay bakımından örnek teşkil edecek bir yönünün bulunduğu elbette düşünülebilir. Ancak böyle bir düşünce, yıllardan beri devam eden istikrarlı bir uygulamanın değiştirilmesi için yeterli bir sebep teşkil etmemektedir.
Diğer taraftan, bu hususta uygulama değişikliğini gerektirecek bir mevzuat değişikliği olmadığı gibi, mevcut uygulamadan dolayı ortaya çıkan bir problem de söz konusu değildir. Aksine, çok sayıda konu ve sorumluyu ilgilendirmesi, ilişiksiz hususların tek bir maddede toplanması, fazla ve kanunsuz ödemelerden ahizlerin rıza ve muvafakatıyla tahsil edilenlerin bir tabloda topluca gösterilmesi gibi kendine has bazı özellikleri olan Sayıştay ilamlarında azınlık görüşlerine yer verildiği takdirde, bu özel düzenleme biçimlerinden kaynaklanan değişik problemlerin ortaya çıkması muhtemel bulunmaktadır.
Yukarıda açıklanan sebeplerle, daire ilamlarında çoğunluk görüşlerinin yanında azınlık görünüşlerinin de belirtilmesine lüzüm ve mahal bulunmadığına, çoğunlukla karar verildi.